• Home
  • Słabość Obrony Cywilnej Kraju

Słabość Obrony Cywilnej Kraju

19 grudnia 2013 Paweł Soloch Analiza < 1 min

W informacji NIK o wynikach kontroli systemu ochrony ludności w sytuacjach kryzysowych dwie części składowe tego systemu: Obrona Cywilna Kraju i System Powiadamiania Ratunkowego, otrzymały oceny negatywne. W wypadki zarządzania kryzysowego NIK stwierdziła „nieprawidłowości […] mające istotny wpływ na kontrolowaną działalność”. Najwyżej został oceniony Krajowy System Ratowniczo-Gaśniczy.

W poprzednim komentarzu do informacji o wynikach kontroli NIK zostały omówione kwestie ogólnosystemowe (ustrojowe) związane z organizacją ochrony ludności w sytuacjach kryzysowych. Jednak Najwyższa Izba Kontroli, oprócz całościowej oceny systemu, dokonuje również bardziej szczegółowych ocen jego poszczególnych elementów.

Omówione zostały:

  • Obrona Cywilna Kraju
  • System powiadamiania ratunkowego
  • Zarządzanie kryzysowe
  • Krajowy system ratowniczo-gaśniczy

Omówienie z osobna każdego z tych elementów pozwala na wskazanie, które z nich funkcjonują dobrze, a które źle, przesądzając o ogólnie negatywnej ocenie całości systemu przez Najwyższą Izbę Kontroli.  Standardy kontroli NIK przewidują trzystopniową skalę ocen kontrolowanej działalności: ocenę pozytywną, ocenę pozytywną mimo stwierdzonych nieprawidłowości i ocenę negatywną.

W informacji NIK o wynikach kontroli systemu ochrony ludności w sytuacjach kryzysowych dwie części składowe tego systemu: Obrona Cywilna Kraju i System Powiadamiania Ratunkowego, otrzymały oceny negatywne. W wypadki zarządzania kryzysowego NIK stwierdziła „nieprawidłowości […] mające istotny wpływ na kontrolowaną działalność”.

Najwyżej został oceniony Krajowy System Ratowniczo-Gaśniczy.